Terapia wisceralna (trzewna) jest integralną komponentą holistycznego podejścia w leczeniu osteopatycznym. Jest ściśle oparta na znajomości anatomii oraz neurofizjologii narządów wewnętrznych w relacji z układem mięśniowo-szkieletowym. Ograniczenia elastyczności i napięcia w obrębia jam ciała (zmiany ciśnień, dolegliwości mięśniowo-szkieletowe, niewłaściwa postawa ciała itd.) mogą ograniczać ruchomość wisceralną, a tym samym zaburzać funkcję i ruch płynów ustrojowych. Z drugiej strony restrykcje (napięcia, zrosty, blizny) w obrębie narządów oraz między nimi i ich powierzchniami ślizgowymi mogą prowadzić do rozciągnięcia stabilizujących struktur więzadłowych tych narządów a tym samym wywołać napięcia w częściach układu mięśniowo-szkieletowego, do których są one umocowane. Najprościej mówiąc, zaburzenie pracy narządu może dać bóle rzutowane na narząd ruchu i odwrotnie, zaburzenie w obrębie układu ruchu może odbić się na pracy narządu. Do najczęstszych przyczyn takich restrykcji należą zrosty pooperacyjne, występujące w 50-95% przypadków, stany zapalne, endometrioza.